ile to jest 1000 lat świetlnych

Czy wierzysz, że gdzieś miliony lat świetlnych od naszej galaktyki, jest galaktyka równoległa z ludźmi takimi jak my? 2010-04-06 15:11:49; Ile lat was dzieli? 2011-08-02 16:50:43; Umiecie dojść do jądra galaktyki? 2011-06-23 20:48:11; Zagadka: z jaka prędkością do naszej galaktyki zbliża się Andromeda? 2014-03-30 10:34:46 Jeżeli najodleglejsza dotąd potwierdzona egzoplaneta - Kepler-1606b - oddalona jest od nas o 2870 lat, a kandydatka (wciąż niepotwierdzona) KOI-5889.01 o całe 5000 lat świetlnych, to nie mogą się one równać z odległością 28 milionów lat świetlnych, a tam właśnie znajduje się najnowsza kandydatka na planetę. Najdalsza odległość – 1342 sekundy (22,4 minuty), Średnia odległość – 751 sekund (12,5 minuty). Takie wyniki pobudzają wyobraźnie, nawet w najgorszym scenariuszu lot na Marsa trwałby krócej niż przejechanie kilku przystanków autobusem. Jednak to tylko czysto fantastyka, przynajmniej z obecną wiedzą. Aby umieścić to w kontekście, potrzeba od sześciu miesięcy do roku, aby dotrzeć do Marsa, który jest w kategoriach roku świetlnego, 12,5 minut świetlnych stąd. Sonda NASA New Horizons potrzebowała prawie dziesięciu ludzkich lat, aby dotrzeć do Plutona z ziemi (która znajduje się „tuż za rogiem”), zaledwie 4,6 godziny Jeden parsek jest to odległość, z której widać promień orbity ziemskiej pod kątem jednej sekundy łuku. Powyższa definicja została zilustrowana rysunkiem. Należy nadmienić, że promień orbity, o którym mowa w definicji jest równy jednej jednostce astronomicznej. 1 pc = 206 265 AU = 3,26 lat świetlnych. Jednostka ta została Guns N Roses November Rain Single. Rok (galaktyczny) temu na Ziemi żyły dinozaury. Ilustracja: Wikimedia Układ Słoneczny okrąża centrum naszej galaktyki w ciągu co najmniej 225 mln lat. Kiedy ostatnim razem był w podobnym miejscu, po Ziemi mogły stąpać pierwsze dinozaury. Teraz jest nasza zmiana. Słońce (a zarazem cały Układ Słoneczny) leży w odległości 25-28 tys. lat świetlnych od centrum Drogi Mlecznej i krąży wokół niego z obłędną prędkością 220 km/s. Jedno pełne okrążenie zwane jest rokiem galaktycznym. Znajdujemy się w miejscu, w którym dysk naszej galaktyki ma grubość około 2000-3000 lat świetlnych, a jej najbliższy kraniec leży w odległości około 1000 lat świetlnych od Słońca. Położenie Układu Słonecznego w jednym z mniejszych ramion naszej galaktyki, zwanym Ramieniem Oriona, stwarza wyjątkowo dobre warunki do rozwoju życia. Dzieje się tak dlatego, że znajdujemy się w nieco prowincjonalnej części Drogi Mlecznej, która jest względnie stabilna dzięki temu, że leży z dala od gęsto wypełnionego gwiazdami centrum galaktyki. Gdyby było inaczej, zbliżające się do nas gwiazdy mogłyby wprowadzać zamęt w obłoku Oorta, co wywołałoby częstsze przeloty komet przez Układ Słoneczny i większe zagrożenie ich zderzeniami z Ziemią. W naszym rejonie promieniowanie z jądra galaktyki nie jest również na tyle silne, by mogło zagrozić rozwojowi życia. Źródło: Wikipedia Tutaj pisaliśmy o tym, jak ogromne mogą być gwiazdy A tu podpowiadamy, skąd najlepiej w Polsce obserwować nocą niebo Astronomowie odtworzyli historię ewolucji gwiazd w sąsiedztwie Słońca. Pokazali jak ciąg zdarzeń, który rozpoczął się 14 milionów lat temu, doprowadził do powstania ogromnego bąbla o aktualnej średnicy około 1000 lat świetlnych, który jest odpowiedzialny za powstanie wszystkich młodych gwiazd w pobliżu Słońca. Jak doszło do powstania tych młodych gwiazd? Publikacja grupy astronomów z Center for Astrophysics | Harvard & Smithsonian (CfA) i Space Telescope Science Institute (STScI) na ten temat ukazała się w prestiżowym czasopiśmie Nature 12 stycznia 2022 roku. To jest naprawdę oryginalna historia. Po raz pierwszy możemy wyjaśnić jak rozpoczęło się powstawanie gwiazd w otoczeniu Słońca – powiedziała główna autorka publikacji Catherine Zucker. Główną ilustracją tej publikacji jest trójwymiarowa animacja czasoprzestrzenna (patrz również rys. 1), która ujawnia, że wszystkie młode gwiazdy i obszary powstawania gwiazd do około 500 lat świetlnych wokół Słońca znajdują się na powierzchni olbrzymiego bąbla kosmicznego zwanego Bąblem Lokalnym. Trójwymiarowy widok otoczenia Słońca (kliknij na odnośnik z interaktywną wersją rysunku na stronie CfA). W wersji interaktywnej można ten rysunek przesuwać, przybliżać, obracać. Pojedyncze warstwy z danymi (np. „3D Dust” - rozkład przestrzenny pyłu, itd.) można włączać i wyłączać, klikając na odpowiedni opis na legendzie po prawej stronie („Click to Show/Hide”). Powierzchnia Bąbla Lokalnego jest pokazana w kolorze fioletowym. Krótkie, kolorowe i zygzakowate linii zwane tutaj „szkieletami”(ang. „skeletons”) wyznaczają granice przestrzennej morfologii głównych obłoków molekularnych w sąsiedztwie Słońca. Trójwymiarowe stożki wskazują na położenie młodych gromad gwiazdowych – przy czym wierzchołek stożka wskazuje na kierunek ruchu danej gromady. Położenie Słońca oznaczone jest żółtym krzyżykiem. Nałożono tutaj również morfologię przestrzenną pyłu (szare plamy), modele dwóch galaktycznych struktur Fala Radcliffe’a (czerwona linia) i tzw. Rozszczepienie (ang. Split, niebieska linia; jest to łącznik składający się z materii pyłowo-gazowej o długości powyżej 2 kpc, który rozciąga się pomiędzy Ramieniem Lokalnym i Ramieniem Carina-Sagittarius). Sfera w kolorze zielonym reprezentuje model Superbąbla Per-Tau. Natomiast kolorem oliwkowym oznaczono Pas Goulda, czyli pierścień gwiazd typów widmowych OB w odległości kilkuset parseków od Słońca. Źródło: CfA Gaia i Glue umożliwiły odkrycie Autorzy omawianej publikacji wykorzystali dane z satelitarnego obserwatorium astronomicznego GAIA i oprogramowanie do analizy danych naukowych – w szczególności do animacji czasoprzestrzennych. Jest to niezwykła historia detektywistyczna, determinowana zarówno przez dane jak i teorię. Zebraliśmy w całość historię formowania się gwiazd wokół nas, wykorzystując dużą liczbę niezależnych tropów: modele supernowych, ruchy gwiazdowe i nowe, znakomite mapy trójwymiarowe materii otaczającej Bąbel Lokalny – powiedziała współautorka publikacji Alyssa Goodman i zarazem współtwórczyni ogólnie dostępnego oprogramowania do wizualizacji danych o nazwie Glue, bez którego nie byłoby możliwe odkrycie ewolucji gwiazd w sąsiedztwie naszego Słońca. Ewolucja Bąbla Lokalnego i kolejność powstawania gromad gwiazdowych na powierzchni jego rozszerzającej się otoczki (kliknij na odnośnik z interaktywną wersją rysunku na stronie CfA). W wersji interaktywnej można ten rysunek przesuwać, przybliżać, obracać. Pojedyncze warstwy z danymi (np. „3D Dust” - rozkład przestrzenny pyłu, itd.) można włączać i wyłączać, klikając na odpowiedni opis na legendzie po prawej stronie („Click to Show/Hide”). Ścieżki przemieszczania się gromad gwiazdowych są pokazane za pomocą kolorowych linii. Przed narodzinami danej gromady gwiazdowej ścieżki prezentowane są jako półprzeźroczyste okręgi , aby ukierunkować nasze oczy, ponieważ modelowanie jest niewrażliwe na dynamikę gazu przed jego konwersją w gwiazdy. Po narodzinach gromady gwiazdowej, ścieżki są prezentowane jako wypełnione okręgi i kończą się wielką kropką, która oznacza aktualną pozycję gromady gwiazdowej. Tutaj skróty UCL i LCC oznaczają odpowiednio gromady gwiazdowe Upper Centaurus Lupus i Lower Centaurus Crux, które są częścią asocjacji Sco-Cen (Sco OB2) - najbliżej Słońca położonej asocjacji bardzo jasnych gwiazd OB. To w tych gromadach gwiazdowych, zdaniem autorów omawianej publikacji, wybuchło przynajmniej 15 supernowych, które dały początek około 14 milionów lat temu Bąblowi Lokalnemu (kliknij na „SNe in UCL/LCC Make Bubble” w interaktywnej wersji rysunku). Źródło: CfA Bąbel Lokalny źródłem gwiazd w otoczeniu Słońca Prędkość ekspansji bąbla, jak również historyczne i obecne trajektorie ruchu rodzących się gwiazd na powierzchni bąbla zostały wyznaczone z danych uzyskanych przez satelitarne obserwatorium astronomiczne GAIA. Dzięki tym danym oraz oprogramowaniu Glue astronomowie stworzyli trójwymiarową mapę powierzchni Bąbla Lokalnego i policzyli trajektorie ruchu siedmiu głównych obszarów formowania się gwiazd lub gęstych obłoków molekularnych, w których mogą powstać młode gwiazdy (Ro Ophiuchi, Fajka – ang. Pipe, Lupus, Chameleon, obszary w gwiazdozbiorze Muchy – Musca, obszar w gwiazdozbiorze Corona Australis i Obłok Molekularny w Byku). Obserwacje pozwoliły też wyznaczyć obecną prędkość ekspansji tej kosmicznej pustki na 6,4 km/sek. Zucker ze współpracownikami pokazali, jak seria wybuchów supernowych około 14 milionów lat temu wywołała ekspansję materii międzygwiazdowej i stworzyła strukturę podobną do bąbla, na powierzchni którego rodzą się gwiazdy. Byliśmy w stanie oszacować, ile aktualnie momentu pędu znajduje się w rozszerzającej się powierzchni Bąbla Lokalnego i porównaliśmy to z ilością momentu pędu wyrzuconego przez supernowe, aby zasilić tą ekspansję. Oszacowaliśmy, że to moment pędu 15 wybuchów supernowych odpowiada aktualnej jego wartości dla tej rozszerzającej się otoczki – powiedziała Catherine Zucker. Podobne liczby są podawane w innych publikacjach naukowych. Najprawdopodobniej te supernowe wybuchły w dwóch oddzielnych gromadach gwiazdowych w ciągu kilku milionów lat. Słońce wraz z Układem Słonecznym nie będzie cały czas wewnątrz Bąbla Lokalnego. Szacuje się, że za około 8 milionów lat Słońce opuści tą strukturę. Ale możliwe, że do tego czasu Bąbel Lokalny przestanie istnieć. Wszędzie bąble? Astronomowie teoretyzowali prawie 50 lat temu, że superbąble są wszechobecne w Drodze Mlecznej. W publikacji C. Zucker ze współpracownikami mamy dowód, że środku jednej z takich struktur znajduje się nasze Słońce z Układem Planetarnym. To odkrycie pozwala lepiej zrozumiej jak powstają obszary, w których rodzą się gwiazdy. Gdy pierwsze supernowe stworzyły Bąbel Lokalny, to nasze Słońce znajdowało się daleko od tego miejsca, ale około 5 milionów lat temu orbita galaktyczna Słońca przebiła jego powierzchnię (ilustracja Obecnie przez przypadek znajduje się niemal w jego centrum. Zasada kopernikańska mówi, że ludzie nie są uprzywilejowanymi obserwatorami we Wszechświecie, a Ziemia nie ma wyróżnionego położenia w Drodze Mlecznej. Z tego powodu pozycja Ziemi razem z Układem Planetarnym i Słońcem wewnątrz Bąbla Lokalnego sugeruje, że najprawdopodobniej superbąble są często występującymi strukturami w Drodze Mlecznej. Dlatego zdaniem Alyssy Goodman, statystycznie jest mało prawdopodobne, aby Słońce było w centrum takiego olbrzymiego bąbla, gdyby rzadko występowały w Drodze Mlecznej. Porównuje ona Drogę Mleczną do pełnego dziur sera szwajcarskiego, w którym „dziury” zostały utworzone przez wybuchy supernowych. W kolejnym kroku astronomowie zamierzają przygotować trójwymiarowe mapy innych bąbli międzygwiazdowych. Po skatalogowaniu bąbli i zbadaniu powiązań pomiędzy nimi, w końcu będzie możliwe zrozumienie roli odgrywanej przez umierające gwiazdy w procesie narodzin gwiazd nowej generacji oraz struktury i ewolucji galaktyk podobnych do Drogi Mlecznej. Gdzie bąble stykają się? Jak oddziałują ze sobą? W jaki sposób superbąble wywołują narodziny gwiazd podobnych do naszego Słońca w Drodze Mlecznej? Oto pytania, które nurtują C. Zucker i na które warto poszukać odpowiedzi. Więcej ilustracji otoczenia Słońca Ewolucja Bąbla Lokalnego i kolejność powstawania gromad gwiazdowych na powierzchni rozszerzającej się otoczki. Tutaj pokazano obrazy w wybranych momentach czasu w rzucie z góry. Centralny obraz prezentuje stan obecny (ang. „now”). Obok każdego obrazu podano główne wydarzenie – najczęściej powstanie gromad gwiazdowych (… Born). Wyjątkiem jest moment około 14 milionów lat temu opisany jako „SNe in UCL/LCC Make Bubble”, gdy w wyniku wybuchu supernowych w gromadach UCL i LCC powstał Bąbel Lokalny. Tutaj skróty UCL i LCC oznaczają odpowiednio gromady gwiazdowe Upper Centaurus Lupus i Lower Centaurus Crux, które są częścią asocjacji Sco-Cen (Sco OB2) - najbliżej Słońca położonej asocjacji jasnych gwiazd OB. Ścieżki przemieszczania się gromad gwiazdowych są pokazane za pomocą kolorowych linii. Przed narodzinami danej gromady gwiazdowej ścieżki prezentowane są jako „niewypełnione koła” (matematycznie → okręgi), aby ukierunkować nasze oczy, ponieważ modelowanie jest niewrażliwe na dynamikę gazu przed jego konwersją w gwiazdy. Po narodzinach gromady gwiazdowej, ścieżki są prezentowane jako „wypełnione koła” (matematycznie → koła) i kończą się wielką kropką, która oznacza aktualną pozycję gromady gwiazdowej. Na obrazy zmian w sąsiedztwie Słońca w wieku 14 milionów lat i młodszych został nałożony model ewolucji Bąbla Lokalnego (fioletowa sfera). Orbita Słońca jest oznaczona żółtymi kropkami. Widać, że Słońce „weszło” do wnętrza Bąbla Lokalnego jakieś 5 milionów lat temu. Źródło: CfA Trójwymiarowy widok otoczenia Słońca ±400 pc. Panel a: widok z góry obszarów powstawania gwiazd na powierzchni Bąbla Lokalnego, w których młode gwiazdy poruszają się głównie prostopadle do tej powierzchni. Powierzchnia Bąbla Lokalnego jest pokazana w kolorze fioletowym. Krótkie, kolorowe i zygzakowate linii zwane tutaj „szkieletami”(ang. „skeletons”) wyznaczają granice przestrzennej morfologii głównych obłoków molekularnych w sąsiedztwie Słońca. Trójwymiarowe stożki wskazują na położenie młodych gromad gwiazdowych – przy czym wierzchołek stożka wskazuje na kierunek ruchu danej gromady. Położenie Słońca oznaczone jest żółtym krzyżykiem. Wstawka w prawym-dolnym fragmencie rysunku pokazuje w powiększeniu na powierzchni Bąbla Lokalnego obszary formowania się gwiazd: Ro Ophiuchi, Fajki, Lupus i Corona Australis. Strzałki ilustrują ruchy młodych gromad gwiazdowych. Panel b: trójwymiarowy widok pokazujący związek pomiędzy Bąblem Lokalnym a głównymi obszarami powstawania gwiazd w pobliżu Słońca i strukturą Drogi Mlecznej. Oznaczenia Bąbla Lokalnego i obłoków molekularnych są identyczna jak w panelu a. Nałożono tutaj również morfologię przestrzenną pyłu (szare plamy), modele dwóch galaktycznych struktur - Fala Radcliffe’a (czerwona linia) i tzw. Rozszczepienia (ang. Split, niebieska linia; jest to łącznik składający się z materii pyłowo-gazowej o długości powyżej 2 kpc, który rozciąga się pomiędzy Ramieniem Lokalnym i Ramieniem Carina-Sagittarius). Sfera w kolorze zielonym reprezentuje model Superbąbla Per-Tau. Źródło: CfA Więcej informacji: Publikacja naukowa: Star formation near the Sun is driven by expansion of the Local Bubble Darmowa wersja na arXiv: Star formation near the Sun is driven by expansion of the Local Bubble 1,000-Light-Year Wide Bubble surrounding Earth is Source of ALL Nerarby, Young Stars Film na Youtube: A Bubbly Origin for Stars Around the Sun Źródło: STScI Opracowanie: Ryszard Biernikowicz Na ilustracji: wizja artystyczna Bąbla Lokalnego z gwiazdami powstającymi na jego powierzchni. Astronomowie pokazali w jaki sposób łańcuszek zdarzeń zainicjowany wybuchem supernowych około 14 milionów lat temu doprowadził do utworzenia ogromnego bąbla, odpowiedzialnego za powstanie wszystkich młodych gwiazd w obrębie około 500 l. św. od Słońca. Należy zwrócić uwagę, że nie ma obszarów powstawania gwiazd w górnej i dolnej części tej struktury. Najprawdopodobniej dlatego, że Bąbel Lokalny jest swego rodzaju „kominem galaktycznym”, który odprowadza materię do płaszczyzny Drogi Mlecznej. Źródło: CfA, Leah Hustak (STScI) Autor Wiadomość Tytuł: Projekt RosettaNapisane: wtorek, 11 listopada 2014, 20:54 modelarz Dołączył(a): poniedziałek, 16 stycznia 2012, 15:14Posty: 59Wiek: 53Lokalizacja: Konigshutte Pozostało niecałe trzynaście godzin do próby lądowania na powierzchni komety. Takie modelarstwo RC i FPV tylko te odległości Można będzie pooglądać na żywo: _________________Pozdrawiam - Grzegorz ... ature=mhum Góra Konrad_P Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: wtorek, 11 listopada 2014, 21:02 Dołączył(a): czwartek, 3 czerwca 2010, 20:17Posty: 4297Wiek: 60Lokalizacja: Wrocław Ta tylko pewnie wszystko będzie się działo jak będziemy spać. _________________PozdrawiamKonrad P. Góra wojcio69 Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: wtorek, 11 listopada 2014, 21:23 Dołączył(a): wtorek, 11 maja 2010, 21:15Posty: 7283Wiek: 53Lokalizacja: Śrem A kto Ci każe spać, bierz popcorn, piwo, siadaj w fotelu i oglądaj _________________Pozdrawiam - Wojciech; POL - 7728Jantar Themisto; Jantar Magic; Futaba 18SZFILMY Góra Konrad_P Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: wtorek, 11 listopada 2014, 21:27 Dołączył(a): czwartek, 3 czerwca 2010, 20:17Posty: 4297Wiek: 60Lokalizacja: Wrocław Tyle że od 2 godzin nic się nie dzieje, poszli spać czy co? _________________PozdrawiamKonrad P. Góra Osa Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: wtorek, 11 listopada 2014, 21:46 Dołączył(a): sobota, 20 marca 2010, 17:47Posty: 6324Wiek: 50Lokalizacja: Józefów (ten koło Błonia) Poszli po popcorn i pewnie piwo. _________________Pozdrawiam Adam Góra Konrad_P Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: wtorek, 11 listopada 2014, 22:10 Dołączył(a): czwartek, 3 czerwca 2010, 20:17Posty: 4297Wiek: 60Lokalizacja: Wrocław No właśnie a ja czeka mi czekam i kurna nic. Już zżarłem i wypiłem wszystko. _________________PozdrawiamKonrad P. Góra MGJ Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: środa, 12 listopada 2014, 08:47 Dołączył(a): poniedziałek, 16 stycznia 2012, 15:14Posty: 59Wiek: 53Lokalizacja: Konigshutte Góra MGJ Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: środa, 12 listopada 2014, 11:26 Dołączył(a): poniedziałek, 16 stycznia 2012, 15:14Posty: 59Wiek: 53Lokalizacja: Konigshutte Góra Karol93 Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: środa, 12 listopada 2014, 11:52 Dołączył(a): wtorek, 22 czerwca 2010, 21:01Posty: 231Wiek: 29Lokalizacja: Pszczyna-Poręba Teraz słuchałem w radiu o projekcie ROSETTA - czy wiedzieliście, że ten łazik został wysłany 10lat temu ?! Ciekawe, czy od samego początku podróży był nastawiony na lądowanie na tej wybranej, jednej komecie ? _________________Pozdrawiam, Karol Góra MGJ Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: środa, 12 listopada 2014, 14:36 Dołączył(a): poniedziałek, 16 stycznia 2012, 15:14Posty: 59Wiek: 53Lokalizacja: Konigshutte Góra Konrad_P Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: środa, 12 listopada 2014, 14:40 Dołączył(a): czwartek, 3 czerwca 2010, 20:17Posty: 4297Wiek: 60Lokalizacja: Wrocław Słabo słyszałeś. To jest projekt docelowy i od samego początku czyli w 2000 roku zaplanowano całą misę. W 2004 wystrzelono chyba saturna, który wyniósł całość na orbitę i od tego momentu (no właśnie zabrakło mi słowa bo to nie jest żaden łazik nigdzie nie będzie łaził!!!) sam steruje i za pomocą kosmicznego GPS -a, który został stworzony na potrzeby tej misji przez chłopaków z MIT -u leci w stronę komety. Na pokładzie lądownika który ma sam automatycznie wylądować jest sprzęt zrobiony przez chłopaków z PW i potrzeby tej misji stworzono najbardziej nowatorskie oprogramowanie w historii świata, oprogramowanie serwisowo-techniczne, które samo się uczy i samo potrafi pisać własny kod w celu rozwiązania problemu. Goście w czasie misji zasymulowali awarię jednego z głównych silników manewrujących - a jest ich bodaj 4. Okazało się że w przeciągu jednego dnia program napisał algorytm który przeprogramował komputer centralny aby dostosować wszystkie manewry do trzech z autorów programu w sposób żartobliwy acz znamienny stwierdził, że po przeanalizowaniu kodu napisanego przez ten program strach się bać co jeszcze może ten program. Zwracam uwagę że program był pisany na przełomie 2002/2004 choć jego aktualizacje były wgrywane raz w roku przez kolejne 2 lub 3 lata misji. _________________PozdrawiamKonrad P. Góra Stema Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: środa, 12 listopada 2014, 15:42 Widać Konrad, że jesteś na bieżąco, zresztą, wydaje mi się, zawsze się takimi sprawami interesowałeś. Góra Konrad_P Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: środa, 12 listopada 2014, 16:30 Dołączył(a): czwartek, 3 czerwca 2010, 20:17Posty: 4297Wiek: 60Lokalizacja: Wrocław Zgadza się od zawsze. Kosmos mnie fascynuje, choć ziemi nie znamy a za kosmos się bierzemy to mimo wszystko mam słabość właśnie do kosmosu. _________________PozdrawiamKonrad P. Góra MGJ Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: środa, 12 listopada 2014, 17:07 Dołączył(a): poniedziałek, 16 stycznia 2012, 15:14Posty: 59Wiek: 53Lokalizacja: Konigshutte Góra Karol93 Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: środa, 12 listopada 2014, 17:08 Dołączył(a): wtorek, 22 czerwca 2010, 21:01Posty: 231Wiek: 29Lokalizacja: Pszczyna-Poręba bez fotek się nie liczy . Widzę, że Konrad przedstawił nam pokrótce historię całej misji . Może i słabo słysze ale napisałem tylko tyle, co usłyszałem w radiu, a oni też często fachowcami od kosmosu nie są . _________________Pozdrawiam, Karol Góra wojcio69 Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: środa, 12 listopada 2014, 17:33 Dołączył(a): wtorek, 11 maja 2010, 21:15Posty: 7283Wiek: 53Lokalizacja: Śrem Grzegorz przecież wiesz, że bez filmu się nie liczy, co nie _________________Pozdrawiam - Wojciech; POL - 7728Jantar Themisto; Jantar Magic; Futaba 18SZFILMY Góra Konrad_P Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: środa, 12 listopada 2014, 17:36 Dołączył(a): czwartek, 3 czerwca 2010, 20:17Posty: 4297Wiek: 60Lokalizacja: Wrocław Dokładnie wylądował!!!To jest największy sukces ostatnich kilkudziesięciu lat. Można to porównać tylko do lądowania człowieka na księżycu, tyle że teraz zrobiły to same komputery bez ingerencji człowieka. To jest niesamowite, lecieć 10 lat i trafić. Coóż za sukces. Wcale się nie dziwie że od pół godziny oficjele gratulują sobie na wzajem Karol93 napisał(a):bez fotek się nie liczy . Widzę, że Konrad przedstawił nam pokrótce historię całej misji . Może i słabo słysze ale napisałem tylko tyle, co usłyszałem w radiu, a oni też często fachowcami od kosmosu nie są .Dokładnie jak piszesz, te nieuki dziennikarze pojęcia nie mają a wypowiadają się jakby to sami przeprowadzili to szkoda, że tak słabo w mediach było o tej misji bo dla Ciebie Karol to tak jak dla nas czyli bardzo starszej młodzieży lądowanie na księżycu. _________________PozdrawiamKonrad P. Góra Artu Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: środa, 12 listopada 2014, 17:44 Konrad, nie ma takiego niusa, który "przeżył by" 10 lat News jest tu i teraz, i chwała, że w ogóle o tym się mówi, a nie tylko o kibolach z 11-go listopada Góra MGJ Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: środa, 12 listopada 2014, 17:59 Dołączył(a): poniedziałek, 16 stycznia 2012, 15:14Posty: 59Wiek: 53Lokalizacja: Konigshutte Góra wojcio69 Tytuł: Re: Projekt RosettaNapisane: środa, 12 listopada 2014, 18:14 Dołączył(a): wtorek, 11 maja 2010, 21:15Posty: 7283Wiek: 53Lokalizacja: Śrem Konrad kosmos powiadasz No był taki okres gdzie nawet z teleskopem jeździłem na obrzeża Ostrowa co by se w gwiazdki popatrzeć ale...Moja wyobraźnia jest zbyt mała aby to logicznie takiego Syriusza z gwiazdozbioru Psa (powinien wraz z Orionem być już widoczny na niebie, jeszcze nisko nad horyzontem ale zawsze). Największa gwiazda na niebie widziana "gołym okiem". Na niebie wielkością nie jest większa od łebka śrubki mocującej dźwignię do serwa mini a jest 44x większa od Słońca, które na niebie jest wielkości to kurna jak ten Syriusz jest daleko, że będąc 44x większy od Słońca na niebie jest od niego kilkadziesiąt razy mniejszy Nasza Galaktyka, galaktyka spiralna nazywana Drogą Mleczną mieści coś około 400 miliardów gwiazd. (Potrafisz sobie wyobrazić ile to jest 400 miliardów np. ziaren grochu )Ma grubość jakieś 1000 lat świetlnych (1 rok świetlny to droga jaką pokonuje światło w ciągu jednego roku, czyli w przybliżeniu 10406880000000000kmSzerokość naszej galaktyki to 100000 lat świetlnych, czyli 1040688000000000000kmOsobiście mam problem z odczytaniem tych liczb a co dopiero z wyobrażeniem sobie tej do tego, że nasza Galaktyka nie należy do szczególnie dużych, podobnie jak najbliżej nam położona Galaktyka Andromedy czy trochę dalej Galaktyka Trójkąta. (Ta pierwsza za jakieś 3 miliardy lat ma zderzyć się z naszą. Zderzenie zapewne nie zniszczy Układu Słonecznego, gdyż z uwagi na wielkie odległości pomiędzy gwiazdami prawdopodobieństwo tego jest bardzo małe. Z pewnością natomiast jego ruch wokół centrum Galaktyki zmieni się nieodwracalnie, wraz z postępującymi zmianami w obu zlewających się galaktykach. Prawdopodobnie trafi on na dalszą orbitę wokół powstającego jądra nowej galaktyki eliptycznej.)Dodaj do tego, że nasza Galaktyka ma jakieś 13-14 miliardów lat Jak się do tego wszystkiego ma średni wiek człowieka 80lat Wydaje się, że podróż do Madrytu samochodem trwa wieczność, że o Czukotce nie wspomnę A ta sonda co dziś lądowała na komecie przeleciała 6,5 miliarda kilometrów Sorry ale wymiękam, nie umiem sobie wyobrazić jak to jest daleko, moje rozumowanie abstrakcyjne pozwala mi zrozumieć, że jest tak daleko jak z Warszawy do Pekinu i jeszcze wpizdu No żeby chociaż mieć jakieś porównanie, odniesienie ale tak całkiem abstrakcyjnie sobie to wszystko wyobrażać No i dlatego sprzedałem kilka lat temu teleskop _________________Pozdrawiam - Wojciech; POL - 7728Jantar Themisto; Jantar Magic; Futaba 18SZFILMY Góra Droga Mleczna to ogromna spiralna Galaktyka, której jesteśmy częścią, to nasz międzygwiezdny dom. Słońce i jego planety (w tym oczywiście i Ziemia) leżą w jej spokojnej części, pomiędzy Ramieniem Perseusza i Strzelca – na Ramieniu Oriona, nieco dalej niż w połowie drogi od jej centrum (około 7,9 kiloparseków czyli 25 000 lat świetlnych od centrum Drogi Mlecznej). Nazwa „Droga Mleczna” wzięła się od charakterystycznej smugi światła widocznej na niebie podczas bardzo ciemnych nocy. Starożytni nazywali ją „Niebieską Rzeką”. Galileusz pierwszy wskazał, że smuga ta jest w rzeczywistości koncentracją gwiazd widoczną na krawędzi dysku naszej Galaktyki oglądaną od wewnątrz. Ponadto, do lat dwudziestych ubiegłego wieku astronomowie uważali, że wszystkie gwiazdy we Wszechświecie zawarte są w Drodze Mlecznej. Dopiero Edwin Hubble odkrywając specjalną gwiazdę zmienną – pulsującą cefeidę, był w stanie dokładnie zmierzyć odległości. Rozmyte plamy uważane za mgławice okazały się w rzeczywistości galaktykami. Po dzień dzisiejszy Galaktyka nie została do końca poznana – jest nieustannie badana i odkrywana. Autor zdjęcia: NASA Goddard Space Flight Center’s photostream [ ( Szacuje się, że nasza Galaktyka powstała kilkanaście miliardów lat temu z gigantycznej chmury gazu i, choć nie wszystkie gwiazdy są w tym samym wieku, jest ona niewiele młodsza od samego Wszechświata. Galaktyka ma kształt ogromnego wiru z wieloma ramionami wychodzącymi ze środka, który obraca się raz na 240 milionów lat (jej prędkość orbitalna wynosi około 220km na sekundę, czyli prawie 500 000 mil na godzinę). Szacowana masa Drogi Mlecznej (w ujęciu trzeciego prawa Keplera) wynosi około 100 miliardów mas Słońca. Ze względu na koncentrację gwiazd, nasza Galaktyka składa się z wybrzuszenia starych gwiazd w centrum (zwanych tradycyjnie populacją II), dysku gwiazd, pyłów i gorących gazów oraz galaktycznego halo z tzw. gromadami kulistymi (łącznie, co najmniej 100 miliardów gwiazd). Znajdujące się w centrum, wybrzuszenie galaktyki sprawia, że możemy zobaczyć tylko niewielki procent wszystkich gwiazd w Galaktyce. Ciężko jest je zobaczyć gdyż zasłaniają go chmury gazów i pyłu. Przy pomocy teleskopów radiowych i podczerwieni naukowcy doszli do wniosku, że zawiera ona supermasywną czarną dziurę, która połyka wszystko co się do niej zbliży. Szacuje się, że jej masa wynosi 3,6 miliona mas Słońca. Gromady kuliste to bardzo jasne obiekty, których jasność stanowi ekwiwalent średnio 25 000 Słońc. Są bardzo stare (wiek najstarszych szacuje się na 14 mld ± 1 miliarda lat), rozległe (średnica może dochodzić do 100 parseków) i mogą zawierać nawet milion gwiazd. Halo, mimo iż rozciąga się na setkach tysięcy lat świetlnych, zawiera jedynie 2% gwiazd, jakie można znaleźć w dysku. Najczęstszymi gwiazdami w naszej Galaktyce są czerwone karły – zimne gwiazdy o masie około jednej dziesiątej słońca. Pył, gaz i gwiazdy są najlepiej widocznymi elementami galaktyki, jednak Droga Mleczna składa się również z ciemnej materii. Naukowcy obecnie nie są w stanie jej wykryć, ale tak jak w przypadku czarnych dziur, są w stanie ją zmierzyć na podstawie jej wpływu na otoczenie. Ciemna materia stanowi według naukowców 90% masy galaktyki. Autor zdjęcia: Eneas De Troya [ ( Droga Mleczna należy do zbioru co najmniej 40 galaktyk. Zawężając, naukowcy sklasyfikowali Drogę Mleczną i Galaktykę Andromedy do tak zwanej Grupy Lokalnej. Nowe gwiazdy nieustannie tworzą się w ramionach Drogi Mlecznej a sam jej dysk ma jedynie 1000 lat świetlnych grubości. Galaktyka jest tak duża, że światło potrzebuje 100 000 lat by przedostać się z jednego jej końca na drugi. Szacowana całkowita średnica Galaktyki wynosi około 30 kiloparseków czyli 100 – 120 000 lat świetlnych widzialnej materii. Ciemna materia rozciąga się z kolei na odległość prawie dwa razy większą. Galaktyki w pobliżu Drogi Mlecznej (tzw. satelitarne) są znacznie mniejsze i można zobaczyć je gołym okiem z Ziemi, z miejsc położonych na południe od równika. Galaktyki te zwane są Obłokami Magellana. Tak samo jak Ziemia, Droga Mleczna nie trwa w bezruchu – nieustanie się obraca, jej ramiona poruszają się w przestrzeni a wraz z nimi i my. Układ słoneczny porusza się ze średnią prędkością 828 000 km/h. Nawet przy tak szybkim tempie potrzebowałby on 230 milionów lat by okrążyć Drogę Mleczną. Naukowcy szacują że za około 4 miliardy lat dojdzie do zderzenia Drogi Mlecznej z Galaktyką Andromedy, jednak do tego czasu Słońce zdąży już pochłonąć Ziemię. Rok świetlny (Astronomiczny), długość Rok świetlny (ang. light year) to miara odległości często stosowana w astronomii. Jest to odległość jaką pokonuje światło w próżni w ciągu jednego roku. Wpisz liczbę Rok świetlny, które chcesz przekonwertować w polu tekstowym, aby zobaczyć wyniki w tabeli. From wynosi To MetrycznyKilometr (km) - Metr (m) - Decymetr (dm) - Centymetr (cm) - Milimetr (mm) - Mikrometr (µm) - Nanometr (nm) - Angstrem (Å) - Brytyjski/AmerykańskiLiga - Mila (mi) - Furlongi - Łańcuch - Pręt (rd) - Jard (yd) - Stopa (ft) - Link - Dłoń - Cal (in) - Linia - Mil (mil) - Thou (thou) - MorskiMila morska - Sążeń - AstronomicznyParsek (pc) - Rok świetlny - Jednostka astronomiczna (AE) - Minuty świetlne - Sekundy świetlne -

ile to jest 1000 lat świetlnych