odmiana przez przypadki pies
ODMIANA RZECZOWNIKA "PIES" PRZEZ PRZYPADKI I LICZBY - kwietnia 22, 2017. Wyślij pocztą e-mail Wrzuć na bloga Udostępnij w usłudze Twitter Udostępnij w usłudze
Odmień przez przypadki w obu liczbach rzeczownik pies! Bosanski Deutsch Eesti English Español Français Italiano Lietuvių Magyar Nederlands Polski Português Pусский Român Rätoromanisch Türkçe Čeština Ελληνικά Беларусь България Українська ქართული
to adres mój, mojej siostry i adres brata. 3. i siostry nie dbali, bo. 4. do wina, mąż mojej siostry Caecilii, jest również. 5. cię w imię mojej siostry. Nie odbieraj mi. 6.
Odmiana przez przypadki przykład Połącz w pary. autor: Puszcza1. Klasa 4 Polski. odmiana przez przypadki Połącz w pary. autor: Eboch. Odmiana przez przypadki Ustaw w kolejności. autor: Meluapaniodpolskiego. Klasa 4 Klasa 5 Klasa 6 Polski gramatyka. Odmiana rzeczownika przez przypadki Znajdź parę.
Pierwszy z nich, jak sama nazwa wskazuje, stworzony. 8. wrzasnęła z tłumu ta sama kobieta co przedtem. 9. oczach była siła ta sama co w moich. 10. Znów ta sama historia:. 11. Ja sama nie nawet nie.
Guns N Roses November Rain Single. Odmiana rodzajnika przez przypadki to ważny temat w nauce języka niemieckigo. Jak już wiesz z poprzedniej lekcji o rodzajnikach, mamy w języku niemieckim trzy rodzaje rzeczowników: męski, żeński i nijaki. Czyli tak jak w języku w języku niemieckimJak odmieniać przez przypadki rodzajnik określonyOdmiana rodzajnika określonego w niemieckimPrzykładowe zdaniaJak odmieniać przez przypadki rodzajnik nieokreślonyOdmiana rodzajnika nieokreślonego w niemieckimPrzykładowe zdaniaOdmiana kein przy przypadkiPrzykładowe zdaniaDlaczego odmiana rodzajnków w niemieckim jest ważna?Podsumowanie odmiany rodzajnika przez przypadkiZobacz równieżI tak jak w polskim rzeczowniki odmieniają się przez przypadki. W języku niemieckim mamy cztery przypadki: Nominativ (Mianownik), Genitiv (Dopełniacz), Dativ (Celownik) i Akkusativ (Biernik).Nominativ (Mianownik) odpowiada na pytanie: kto? co?Genitiv (Dopełniacz) odpowiada na pytanie: czyj? czyje? czyja?Dativ (Celownik) odpowiada na pytanie: komu? czemu?Akkusativ (Biernik) odpowiada na pytanie: kogo? co?Przez przypadki odmieniają się jednak tylko rodzajniki rzeczownika, a sam rzeczownik pozostaje prawie zawsze taki sam. Inaczej mówiąc, jeśli zmienia się przypadek, to zmienia się rodzajnik przez jaki przypadek odmieniany jest dany rzeczownik, zależy głównie od stojącego przed nim czasownika lub przyimka. Bardzo często po niemieckich czasownikach będzie taki sam przypadek jak po czasownikach polskich, dzięki czemu możemy zadawać sobie po czasowniku poprostu pytania typu: kto?, co? lub kogo?, co? itd. Ale jednak są też wyjątki. Dokładnie po jakich czasownikach i przyimkach występuje dany przypadek poczytaj powyżej w poszczególnych odmieniać przez przypadki rodzajnik określonyWiem, że z początku odmiana rodzajników w języku niemieckim może wydawać się trudna, ale tak naprawdę wcale nie jest. Właściwie to musisz tylko nauczyć się tej tabelki poniżej, czyli odmiane rodzajnika określonego. Już tłumaczę dlaczego. Rodzajniki nieokreślone i przeczenie kein mają takie same końcówki jak rodzajniki określone, przez co łatwiej je zapamiętać. Ale wszystko po koleji, najpierw poniższa tabela 🙂Odmiana rodzajnika określonego w niemieckimRodzaj męskiRodzaj żeńskiRodzaj nijakiLiczba mnogaNominativder Manndie Fraudas Kinddie BücherGenitivdes Mannesder Fraudes Kindesder BücherDativdem Mannder Fraudem Kindden BüchernAkkusativden Manndie Fraudas Kinddie BücherZauważ, że Nominativ i Akkusativ odmieniają się prawie tak samo, z wyjątkiem rodzaju męskiego, gdzie der zamienia się na den. W Genitivie rodzajniki tak jakby przeplatają sie „des, der, des, der„. A rodzaj męski i nijaki są w Dativie i Genitive takie same, mianowicie des i dem. I oczywiście rodzaj żeński i liczba mnoga są również prawie takie same, z wyjątkiem Dativ, gdzie liczba mnoga zmienia się na den a rodzaj żeński na również, że przy Genitiv dodajemy do rzeczownika końcówke „-s” lub „-es”. Końcówkę „-es” bedą miały rzeczowniki jednosylabowe jak der Mann (mężczyzna) lub rzeczowniki kończące się na literę -z, -tz lub -ss/ß, jak na przykład das Streichholz (zapałka).W Dativie dodajemy natomiast w liczbie mnogiej zawsze końcówkę „-n”. Ale uwaga, jeśli rzeczownik w liczbie mnogiej kończy się na „-n” lub „-s”, to wtedy nie otrzymuję on dodatkowej zdaniaDas ist der Bus – To jest (kto?co?) autobusIch sehe den Bus. Der Bus kommt jetzt – Widzę (kogo?co?) autobus. (kto?co?) Autobus jedzie terazIch fahre mit dem Bus – Jadę autobusem (przyimek mit łączy się zawsze z Dativ)Das Haus ist sehr schön – (kto?co?) Ten dom jest bardzo ładnyAnna kauft die Tasche – Anna kupuję (kogo?co?) torebkęDie Tasche der Frau ist groß – Torebka (czyja?) tej kobiety jest dużaJak odmieniać przez przypadki rodzajnik nieokreślonyJak wspomniałam powyżej, rodzaniki nieokreślone mają takie same końcówki jak określone, przez co łatwiej jest je zapamiętać, jeśli umiesz już pierwszą tabelę. Łatwiej jest również, ponieważ w rodzajnikach nieokreślonych nie ma liczby mnogiej 🙂Odmiana rodzajnika nieokreślonego w niemieckimRodzaj męskiRodzaj żeńskiRodzaj nijakiLiczba mnogaNominativein Manneine Frauein Kind– BücherGenitiveines Manneseiner Fraueines Kindes– BücherDativeinem Manneiner Fraueinem Kind– BüchernAkkusativeinen Manneine Frauein Kind– BücherPrzykładowe zdaniaDas ist ein Hund – To jest (kto?co?) piesIch kaufe einen Hund – Kupuję (kogo?co?) psaDas ist eine Frau – To jest (kto?co?) kobietaSie sieht eine Frau – Ona widzi (kogo?co?) kobietęEr geht mit einer Frau – On idzie z kobietą (mit łączy się zawsze z Dativ)Sie ist die Tochter eines Lehrers – Ona jest córką (czyją?) jakiegoś nauczycielaDie Frau hat einen Sohn – (kto?co?) Ta kobieta ma (kogo?co?) synaOdmiana kein przy przypadkiPrzeczenie kein działa w tym wypadku jak rodzajnik i odmienia się podobnie jak rodzajniki nieokreślone w liczbie pojedyńczej i określone w liczbie mnogiej. O tym jak i kiedy używa się kein przeczytaj w lekcji o przeczeniach w języku męskiRodzaj żeńskiRodzaj nijakiLiczba mnogaNominativkein Mannkeine Fraukein Kindkeine BücherGenitivkeines Manneskeiner Fraukeines Kindeskeiner BücherDativkeinem Mannkeiner Fraukeinem Kindkeinen BüchernAkkusativkeinen Mannkeine Fraukein Kindkeine BücherPrzykładowe zdaniaIch habe keine Tasche – nie mam (kogo?co?) torebkiSie hat kein Geld – Ona nie ma (kogo?co?) pieniędzyWir kaufen keinen Hund – My nie kupujemy (kogo?co?) psaJulia liest kein Buch – Julia nie czyta (kogo?co?) książkęDlaczego odmiana rodzajnków w niemieckim jest ważna?Rodzajniki pomagają nam nie tylko określić rodzaj rzeczownika, ale również w jakim przypadku ten rzeczownik jest odmieniony. Inaczej pisząc, dzięki rodzajnikom możęmy odmieniać rzeczowniki przez przypadki, co jest bardzo ważne by budować poprawnie sobie, żę układamy zdania bez odmiany rzeczowników przez przypadki. Brzmiały by one mniej więcej tak:Ich habe Hund und Katze – Mam pies i kotIch kaufe Buch – Kupuję książkaTo brzmi trochę śmiesznie 🙂Z tego powodu właśnie rodzajniki są tak ważne w języku niemieckim. Jeśli mówimy bez rodzajników, to porozumiewamy się trochę tak jak „kali jeść, kali pić”. Nie wszystkim to przeszkadza, ponieważ niektórym zależ by się dogadać, a nie koniecznie mówić poprawnie. I to też jest w porządku. Jednak jeśli chcesz się porozumiewać w języku niemieckim poprawnie, to nie ominie Cię temat rodzajników. Im szybciej przestaniesz się ich bać, tym lepiej dla Ciebie. W końcu odmiana rodzajnika w niemieckim nie jest aż tak straszna 🙂 Poprawne zdania to:Ich kaufe ein Buch – Kupuje (kogo?co?) książkęIch habe einen Hund und eine Katze – mam (kogo?co?) psa i kotaPodsumowanie odmiany rodzajnika przez przypadkiW języku niemieckim występują cztery przypadki: Nominativ (kto?co?), Genitiv (czyj?), Dativ (komu?czemu?) i Akkusativ (kogo?co?)Przez przypadki odmieniają się tylko rodzajniki rzeczownika, a sam rzeczownik pozostaje prawie zawsze taki rodzajników określonych i nieokreślonych są bardzo podobne. Odmienione rodzajniki nieokreślone mają takie same końcówki co rodzajniki kein działa jak rodzajnik i odmienia się podobnie jak rodzajniki nieokreślone w liczbie pojedyńczej i określone w liczbie mnogiejTeraz poćwicz trochę ten materiał i najlepiej ułóż kilka zdań, by sprawdzić czy dobrze zrozumiałeś/-aś temat. Jeśli masz jakieś pytania, to chętnie odpowiem 🙂
Przez przypadki w języku polskim odmieniają się rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki i imiesłowy przymiotnikowe. Nie jest to zadanie proste. Wielu uczniów ma ma problem z odmianą przez przypadki. Na szczęście istnieje kilka sposobów, by szybko nauczyć się deklinacji. Jak wygląda odmiana przez przypadki rzeczownika? Na jakie pytania odpowiadają przypadki? Zobacz film: "Wysokie oceny za wszelką cenę" spis treści 1. Czym są przypadki? 2. Przypadki - odmiana 3. Przypadki - pytania 4. Kilka zasad dotyczących odmiany przez przypadki 5. Jak przez przypadki odmieniamy nazwiska? 6. Odmiana przez przypadki - przykłady 7. Odmiana przez przypadki online rozwiń 1. Czym są przypadki? Pod pojęciem deklinacji ukrywa się odmiana przez przypadki. Końcówka to zmieniająca się końcowa część wyrazu. Z kolei część wyrazu pozostającego po odrzuceniu końcówki nazywa się tematem. Tematy odmieniających się wyrazów występują często w obocznych postaciach. Co to oznacza? Oboczności tematów polegają na wymianach samogłosek i spółgłosek, np. pies : ps-a, szkoła : szkol-e : szkół. 2. Przypadki - odmiana Mianownik; Dopełniacz; Celownik; Biernik; Narzędnik; Miejscownik; Wołacz; Mianownik najczęściej oznacza podmiot. W języku polskim to najczęściej używany przypadek. Drugi jest dopełniacz, który ma funkcję posesywną. Z kolei najrzadziej używanym przypadkiem jest celownik. Zwykle oznacza on dopełnienie dalsze. Biernik występuje w trzech postaciach: jest równy dopełniaczowi, np. widzę psa; przyjmuje osobną formę z końcówką –ę, np. widzę gospodynię, widzę poetę; jest równy mianownikowi, np. widzę pola, drzewa, myszy. W połączeniach z przyimkami występuje narzędnik. Może również być samodzielnym określeniem sposobu, czasu czy narzędzia, np. jeść widelcem, dopełnieniem bliższym, np. pracować nocami lub pełnić funkcję orzecznika, np. jest marynarzem. Nigdy sam nie występuje miejscownik. Funkcjonuje jedynie w połączeniu z przyimkami. Ciekawym przypadkiem jest wołacz, który służy do wyrażania bezpośrednich zwrotów do adresata. Nie jest bezpośrednią częścią zdania. Forma wołacza w niektórych sytuacjach jest równa mianownikowi. Dotyczy to przymiotników i rzeczowników o odmianie przymiotnikowej, liczby mnogiej oraz rzeczowników rodzaju nijakiego. 3. Przypadki - pytania Na jakie pytania opowiadają poszczególne przypadki? Mianownik: kto? co? Dopełniacz: kogo? czego? Celownik: komu? czemu? Biernik: kogo? co? Narzędnik: kim? czym? Miejscownik: o kim? o czym? Wołacz: o! 4. Kilka zasad dotyczących odmiany przez przypadki Rzeczowniki różnych rodzajów gramatycznych mają najczęściej różne końcówki w tych samych przypadkach, np.: M lp. r. męski: chłop M lp. r. żeński: wod-a M lp. r. nijaki: okn-o D lp. r. męski: chłop-a D lp. r. żeński: wod-y D lp. r. nijaki: okn-a B. lp. r. męski: chłop-a B lp. r. żeński: wod-ę B lp. r. nijaki: okn-o Msc. lp. r. męski: chłopi-e Msc lp. r. żeński: wodzi-e Msc lp. r. nijaki: okni-e Niekiedy również rzeczowniki tego samego rodzaju mają różne końcówki w tym samym przypadku, np. chłop-a, koni-a w bierniku liczby pojedynczej, chłopi-e, uczni-u w miejscowniku liczby pojedynczej rzeczowników rodzaju męskiego. Jest to uzależnione od kilku czynników, od zakończenia tematu, znaczenia oraz budowy odmienianego wyrazu. Warto zapamiętać regułę: Rzeczowniki żywotne rodzaju męskiego mają w liczbie pojedynczej biernik równy dopełniaczowi, a nieżywotne – równy mianownikowi, np. Kupiłem dom. Kupiłem psa. 5. Jak przez przypadki odmieniamy nazwiska? Nazwiska polskie, a także obce, które można podporządkować polskim wzorom deklinacyjnym, odmieniają się. Nazwiska polskie zakończone na -ski (-ska), -cki, (-cka), -dzki (-dzka) mają odmianę przymiotnikową, podobnie jak nazwiska męskie obcego pochodzenia zakończone na –y, -i, np. Batory (Batorego, Batoremu, Batorym). Tylko w mianowniku liczby mnogiej przyjmują one rzeczownikową końcówkę -owie (Batorowie). Nazwiska męskie zakończone na spółgłoskę odmieniają się tak jak rzeczowniki pospolite o tym samym zakończeniu, np. Nowak, Nowaka, Nowakowi. Nazwiska typu Marzec, Kwiecień, podobnie jak rzeczowniki pospolite o tym samym brzmieniu, mają w przypadkach zależnych liczby pojedynczej i w mianowniku liczby mnogiej temat oboczny bez e, np. Kwiecień, Kwietniowi, Kwietniowie. 6. Odmiana przez przypadki - przykłady Oto dwie przykładowe odmiany przez przypadki rzeczownika: Mianownik: smok; Dopełniacz: smoka; Celownik: smokowi; Biernik: smoka; Narzędnik: smokiem; Miejscownik: smoku; Wołacz: smoku! Mianownik: kołyska; Dopełniacz: kołyski; Celownik: kołysce; Biernik: kołyskę; Narzędnik: kołyską; Miejscownik: kołysce; Wołacz: kołysko! 7. Odmiana przez przypadki online W Internecie można znaleźć strony, na których odmienimy przez przypadki każdy wyraz w języku polskim. Narzędzie to może być niezwykle pomocne np. gdy piszemy wypracowanie do szkoły i nie chcemy popełniać błędów. polecamy
sobota, 22 kwietnia 2017 ODMIANA RZECZOWNIKA "PIES" PRZEZ PRZYPADKI I LICZBY - kwietnia 22, 2017 Etykiety: części mowy, Odmiana przez liczby, Odmiana przez przypadki, Przykłady, Rzeczownik Brak komentarzy: Prześlij komentarz Nowszy post Starszy post Strona główna Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)
Przypadki służą do wyrażania stosunków zachodzących między składnikami wypowiedzenia, a więc pomagają odróżnić podmiot od dopełnienia, okolicznika czy przydawki. We współczesnej polszczyźnie jest siedem przypadków (dla ułatwienia podano słowo posiłkowe charakterystyczne dla każdego przypadku). Odmiana przez przypadki wygląda następująco: 1. Mianownik (M – kto? co?) jest, są np. (liczba pojedyncza) miś, (liczba mnoga) misie; 2. Dopełniacz (D – kogo? czego?) nie ma, np. (liczba pojedyncza) misia, (liczba mnoga) misiów; 3. Celownik (C – komu? czemu?) przyglądam się, np. (liczba pojedyncza) misiowi (liczba mnoga), misiom; 4. Biernik (B – kogo? co?) widzę,np. (liczba pojedyncza) misia, (liczba mnoga) misie; 5. Narzędnik (N– z kim? z czym?) idę, np. (liczba pojedyncza) misiem, (liczba mnoga) misiami; 6. miejscownik (Msc – o kim? o czym?) myślę, np. (liczba pojedyncza) misiu, (liczba mnoga) misiach; 7. Wołacz (W – o!) o!, np. (liczba pojedyncza) misiu!, (liczba mnoga) misie! Mianownik i wołacz w wielu wyrazach mają tę samą formę. Wołacz jest osobliwym przypadkiem, ponieważ nie wskazuje na związki w wypowiedzeniu, a jedynie jest formą rzeczownika używanego w funkcji apelu podczas zwracania się do innych (choć coraz częściej zastępowany w niej przez mianownik). Kategorię przypadka mają: rzeczownik, przymiotnik, liczebnik, zaimek oraz imiesłowy przymiotnikowe.
pies (język polski)[edytuj] wymowa: ?/i, IPA: [pʲjɛs], AS: [pʹi ̯es], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j ?/i znaczenia: rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy ( zool. Canis familiaris[1], zwierzę domowe; zob. też pies w Wikipedii ( samiec gatunku ( ( środ. łow. samiec lisa lub borsuka[2] rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskoosobowy ( slang. obraź. policjant[3], żandarm lub milicjant ( daw. gw. więz. ajent policyjny[4] ( pejor. ktoś podły, oszukańczy (epitet wobec mężczyzny) odmiana: ( ( przykłady: ( Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka. ( Cyrk Arena nie ukrywa: będą wielbłądy, konie, lamy, alpaki, słoń, osioł, psy[5]. ( Czy to jest pies czy suka? ( Psy stoją na patrolu. składnia: kolokacje: ( pies aportujący • pies asystujący • pies domowy • pies do towarzystwa • pies dowodny • pies gończy • pies łańcuchowy • pies myśliwski • pies obronny • pies opiekun • pies ozdobny • pies pasterski • pies podwórzowy • pies pokojowy • pies policyjny • pies pomocnik • pies pracujący • pies przewodnik • pies rasowy • pies ratownik • pies stróżujący • pies terapeutyczny • pies towarzyszący • pies wodny • pies wyścigowy • pies zaganiający • pies zaprzęgowy • wściekły pies • mieć psa • wyprowadzać psa na spacer • pies gryzie / warczy / szczeka / łasi się / merda ogonem synonimy: ( gw. warsz. skowyr; reg. pozn. kejter; reg. pozn. luńt; reg. białost. sobaka; fraz. czworonożny przyjaciel, stróż domu / domowego ogniska ( pała; neutr. policjant; pot. glina, gliniarz, kulson; żart. smerf ( hind[4], skieł[4] ( szubrawiec, łgarz antonimy: ( kot ( suka hiperonimy: ( zwierzę ( samiec hiponimy: ( kundel • daw. pejor. kundys • rasowiec • brytan • wilczur • sł. kres. podworotnik • kynol. francuski pies dowodny • francuski pies wodny • pies kanaryjski • pies z Majorki • pirenejski pies górski • portugalski pies stróżujący • pies górski z Appenzell • berneński pies pasterski • duży szwajcarski pies pasterski • australijski pies pasterski • afrykański pies na lwy • gładkowłosy pies aportujący • fryzyjski pies wodny • hiszpański pies wodny • portugalski pies wodny • portugalski pies dowodny • romański pies wodny • pies faraona • nagi pies meksykański • nagi pies peruwiański • przen. cerber ( zomol ( arcypies holonimy: ( psiarnia meronimy: wyrazy pokrewne: rzecz. psowate nmos, psiarnia ż, psiarczyk mos, psiarz mos, psica ż, psina ż, psiara ż, psiak mzw, arcypies m, psioczenie n, napsioczenie n zdrobn. piesek mzw, psiaczek mzw, psiątko n, psinka ż, pieseczek mzw, piesunio mzw, pieseł m zgrub. psisko n czas. psioczyć ndk., napsioczyć dk. przym. psi, psowaty, pieski, arcypsi przysł. psio, piesko związki frazeologiczne: być wyszczekanym jak pies • całować psa w nos • czuć się jak zbity pies • dobra psu i mucha • drzeć się jak pies z kotem / gryźć się jak pies z kotem / lubić się jak pies z kotem / zgodzić się jak pies z kotem / żreć się jak pies z kotem / żyć jak pies z kotem[6] • francuski piesek • gadu-gadu, a psy w krupach • jak pies w studni • jak psu z gardła wyjęty / wyciągnięty • lubić jak psy dziada w ciasnej ulicy • łgać jak pies • na psa urok • należy się jak psu buda / należy się jak psu zupa • ni pies, ni bies / ni pies, ni wydra / ni to pies, ni to bies • nie dla psa kiełbasa • odszczekać jak pies / wyszczekać jak pies • pies jebał • pies na baby • pies ogrodnika • pies łańcuchowy Darwina • pies Pawłowa • piesek salonowy • pies tańcował • pies ci mordę lizał • pogoda pod psem • psu na budę • psu oczy sprzedać • psy wojny • schodzić na psy / zejść na psy • srał to pies • tu leży pies pogrzebany • ubić jak psa • w marcu koty, w kwietniu psy, a dopiero w maju my • wierny jak pies • wieszać psy • wyć jak pies do księżyca • wyglądać jak zbity pies • zabierać się jak pies do jeża • zdechł pies zobacz też: przysłowia o psie etymologia: prasł. *pьsъ[7] ( źródłosłów dla pol. Psary[8] uwagi: zob. też pies w Wikicytatach ( gw. M. i W. lp „psi” ( zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki ( zobacz też: Indeks:Polski - Rasy psów ( samica psa: suka ( zwykle jest używana deprecjacyjna forma męskozwierzęca tłumaczenia: abazyński: ( ла abchaski: ( ала abenaki: ( adia, alemos aceh: ( asèë afar: ( kuta afrykanerski: ( hond ajmara: ( anu ajnoski: ( レエㇷ゚ (reep), セタ (seta) aklanon: ( ayam albański: ( qen aleucki: ( saglaq, saagla-x̂ algonkiński: ( animosh amharski: ( ውሻ (wəša), ከልብ (kälb) angielski: ( dog arabski: ( كلب m (kalb) arapaho: ( he3 asturyjski: ( perru awarski: ( гьой bambara: ( wulu baskijski: ( txakur; ( txakur ar; ( txakur bengalski: ( কুকুর (kukura), সারমেয় (sāramēẏa) białoruski: ( сабака (sabaka) bośniacki: ( pas m bretoński: ( ki bułgarski: ( куче n (kucze) buruszaski: ( huk cachurski: ( хва cebuano: ( ero chiński standardowy: ( 狗, 犬 (quǎn); ( 公狗 (gōnggǒu) chorwacki: ( pas m czamorro: ( ga'lagu czeczeński: ( жӀаьлин czejeński: ( oeškëso czeski: ( pes m dolnołużycki: ( pjas m duński: ( hund w; ( strissersvin n esperanto: ( hundo estoński: ( koer fenicki: ( 𐤊𐤋𐤁 (klb, kalb) fiński: ( koira francuski: ( chien m friulski: ( čhan m fryzyjski: ( hûn górnołużycki: ( pos, psyk grenlandzki: ( qimmeq gruziński: ( ძაღლი (dzaghli) gudźarati: ( કૂતરું n (kūtaruṁ), કૂતરો m (kūtarō) haitański: ( chen hausa: ( kare hawajski: ( ʻīlio hebrajski: ( כלב m (kelew) hindi: ( कुत्ता m (kuttā) hiszpański: ( perro m, choco m (zach. Argentyna) holenderski: ( hond ido: ( hundo inari: ( peenuv indonezyjski: ( anjing inguski: ( жӏали interlingua: ( can irlandzki: ( madra islandzki: ( hundur m japoński: ( 犬(いぬ) (inu) jawajski: ( asu jidysz: ( הונט m (hunt) joruba: ( aja kabylski: ( aqjun, aydi karelski: ( koira kaszubski: ( tósz m, pies m kataloński: ( gos m keczua: ( allqu, alqo, boliw. alqu; ( china alqo koreański: ( 개 (kae) kornijski: ( ky litewski: ( šuo m łaciński: ( canis m łotewski: ( suns m macedoński: ( куче n, пес m malajski: ( anjing, asu maltański: ( kelb m manx: ( moddey niemiecki: ( Hund m norweski (bokmål): ( hund m nowogrecki: ( σκύλος m, σκυλί n orija: ( କୁକୁର (kukura) ormiański: ( շուն (shun) pali: ( suṇa, suna, sunakha perski: ( سگ (sag) polski język migowy: portugalski: ( cão m; ( cão m północnofryzyjski: ( hün n pruski: ( sunnis m romski: ( rikono m rosyjski: ( собака ż (sobaka), пёс m; ( мент m ruanda: ( imbwa rumuński: ( cîine, câine samoański: ( maile sanskryt: ( कुक्कुर (kukkura), श्वन् (śvan), मण्डल (maṇḍala), मण्डलक (maṇḍalaka), शुनक (śunaka) sardyński: ( cane serbski: ( пас m slovio: ( sobak (собак) słowacki: ( pes słoweński: ( pes m; ( pes m somalijski: ( eey suahili: ( mbwa sycylijski: ( cani m szwedzki: ( hund w, vovve w, jycke w tabasarański: ( хуй tahitański: ( ʻūrī tajski: ( สุนัข ( tatarski: ( et tetum: ( asu tok pisin: ( dok turecki: ( köpek tuvalu: ( kulii / kulī tybetański: ( ཁྱི (khyi) udmurcki: ( пуны ukraiński: ( собака m, пес m umbundu: ( ombwa urdu: ( کتا (kuttā) uzbecki: ( it, kuchuk walijski: ( ci wepski: ( koir węgierski: ( kutya wietnamski: ( chó wilamowski: ( hund włoski: ( cane m; ( cane m zulu: ( inja źródła: ↑ Hasło „Canis familiaris” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia. ↑ Hasło „pies” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 28, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 324. ↑ Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 231. ↑ 4,0 4,1 4,2 Słowniczek gwary więziennej, „Język Polski” nr 10/1913, s. 297. ↑ Tychy i Mysłowice: NIE dla cyrków ze zwierzętami na nic, cyrki przyjeżdżają. ↑ Włodzimierz Wysoczański, Opozycja homo – animal z perspektywy reguł postępowania (na materiale frazemów wybranych języków), „Acta Universitatis Wratislaviensis” no 2282, Język a Kultura, t. 16, Wrocław 2001, s. 84. ↑ Janusz Strutyński, Elementy gramatyki historycznej języka polskiego, wyd. dziewiąte, Wydawnictwo Tomasz Strutyński, Kraków 2002, s. 33. ↑ Hasło „Psary” w: Maria Malec, Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13857-2, s. 201. pies (język angielski)[edytuj] wymowa: IPA: /paɪz/ ?/i znaczenia: rzeczownik, forma fleksyjna ( lm od: pie odmiana: przykłady: składnia: kolokacje: synonimy: antonimy: hiperonimy: hiponimy: holonimy: meronimy: wyrazy pokrewne: rzecz. pie związki frazeologiczne: etymologia: uwagi: źródła: pies (język hiszpański)[edytuj] wymowa: IPA: [pjes] ?/i znaczenia: rzeczownik, forma fleksyjna ( lm od: pie odmiana: przykłady: składnia: kolokacje: synonimy: antonimy: hiperonimy: hiponimy: holonimy: meronimy: wyrazy pokrewne: związki frazeologiczne: etymologia: uwagi: źródła: pies (język kaszubski)[edytuj] wymowa: znaczenia: rzeczownik, rodzaj męski ( zool. pies odmiana: przykłady: składnia: kolokacje: synonimy: antonimy: hiperonimy: hiponimy: holonimy: meronimy: wyrazy pokrewne: związki frazeologiczne: etymologia: uwagi: źródła:
odmiana przez przypadki pies
